دخترا، خانوما، مهربونا، عزیزا.
دنیارو شما میسازین! میدونستین؟!
همین شماهای ظریف و حساس، همین شما موجودات به ظاهر ضعیف. اما قوی باطن
نیاز به تعجب نیست چون حقیقت داره فقط باور میخواد و کافیه فیتیله ی احساس رو بدین بالا، همین، همینا!!!
البته که لازمه قبل از هر چیز پنجره ی غرور رو ببندین که از هیچ منفذی نتونه راه پیدا کنه تو دلای قشنگتون.
شما هستین و یه دنیای وانفسا! پر از موجودات به ظاهر قوی، زمخت، فقیره احساسی! یا چمیدونم زورگو منفعت طلب و خیلی صفات دیگه
خب حالا باید چکار کرد؟؟ خیلی ساده س.
همین که شما خودتون باشین کفایت میکنه!
یعنی مراقب باشین مهربونیتون افت نکنه یعنی دلاتون ذره ای رسوب کینه به خودش نگیره یعنی مراقبت از احساستون رو بیشتر کنید.
تو جایگاه دوست جایگاه شیرنی خورده ی طرف، نامزد و یا همسر یک مرد اگر هستین قبل از هر چیز خیلی ساده " دوسش داشته باشین "
نیاز نیست مثل آلارم موبایل بهش یاد آوری کنید و وقتای دلتنگی جملات احساسی بگین!
مهربون، هر روز اگر نشد یه روز درمیون سعی کن بهش افتخار کنی، اینو دوس داشتی جار بزن! سخته؟؟ نتونستی با نگاهت بهش بفهمون، فقط نگاه!
با این کار اون قهرمان زندگیت میشه و همیشه برات مدالی از عشق و امنیت و آرامش میاره. که تا آخر عمر از داشتنش لذت میبری و به راحتی ام تقدیمش نمیکنی!
حتما میدونین که هر قهرمانی یه مربیه خوب داشته و شما مربی های دوس داشتنی و سازنده ی مردهای بزرگ دنیا هستین.
عزیزم، فوت کوزه گریه عشق، انتظار جبران و بازخورد نداشتنه! پس فقط خودت باش و ذات قشنگت رو اجراییت ببخش اونم به صورت علنی!
بعد از این بشین و تغییر زیبای دنیارو ببین، قشنگیه دنیات حق توئه، کمترین سهم توئه
لذت ببر و هر اونچه مهر کاشتی رو درو کن با عشق لقمه بزن. نوووووش جان
دخترا، خانوما، مهربونا، عزیزا، معلما، مربی های خوش قلب زندگی.
مربیگریتون کم نشه :)
درباره این سایت